Genomineerd voor een Gouden Krekel voor de meest indrukwekkende jeugdproductie
Joachim Robbrecht schrijft op basis van de next gen game een nieuw stuk waarin de grenzen tussen het echte en het fictieve leven vervagen.
"In mijn onderbroek ontwaak ik ergens buiten de dampende stad. Ik weet niet hoeveel mensen ik gekilld heb, hoeveel auto’s in de prak geracet. Het vliegtuigwrak ligt uit te branden op het strand. Ik zwem de zee in, op zoek naar verkoeling. Mijn duim en wijsvinger zijn verkrampt. Als ik weg kijk van het scherm kijk ik de woonkamer in. Ik denk aan Los Santos!"
Iedereen is getting wasted. Ze folteren zich te pletter! Schieten in het rond en sterven duizend levens. Pappie en mammie maken zich zorgen. Speelt mijn kind het spel of speelt het spel mijn kind?
Over het leven als game. Over willen verdwijnen in iemand anders en een rol spelen in een wereld die niet alleen meer in het hier en nu bestaat maar die zich ook afspeelt in de virtuele ruimte. Over de wil extreme sensaties te ervaren die in de saaiheid van het leven maar moeilijk te vinden zijn. Over het door elkaar lopen van de realiteiten en over de invloed van GTA op de opgroeiende mens.
