Maybe we can be friends… maybe
Zes jonge mensen die overduidelijk niet met elkaar om kunnen gaan. De één omhelst, de ander verstart; de één zingt, de ander duwt hem weg. Het volgende moment zijn de rollen weer omgedraaid. Verwarrend, frustrerend, op het punt om elk moment te escaleren — zo stapelen de ontmoetingen zich alsmaar op. Steeds intenser, steeds uitputtender, steeds verslagener.
Choreograaf Wies Merkx maakt met deze voorstelling een toenaderingspoging van mensen die niemand meer dichtbij kunnen laten komen maar er wel naar verlangen.In het beschermen van hun kwetsbaarheid, helpen ze al hun kansen op toenadering om zeep.
The Basement biedt uiteindelijk troost, door tot het uiterste te gaan in een poging tóch een barstje in het harnas te breken — en hopelijk een klein lichtstraaltje binnen te laten.
Aantrekkelijk, meeslepend, zonder opgeblazen choreografieën. (livekritik.de)
'The Basement' is een ontroerend gevecht voor contact [...] een pareltje dat je niet mag missen. (CLEEFT)
The Basement is about young people that have built up a barricade around themselves. Six performers, musicians and dancers, give them a voice and a body. They are unstable and extreme. During the performance, the defensive walls are broken open. The theme of The Basement is the process of disarmament: fighting and wrestling to regain a little bit of innocence.
Een sterk stuk danstheater, dat de adolescente gevoelswereld serieus neemt en je zo heerlijk onverbloemd omver blaast dat je er snel meer van wil beleven.
Zitty Berlin
