Over fatsoen en verborgen verlangen
Altijd Weer gaat over het mannetje en het vrouwtje in een weerhuisje. Weer of geen weer, altijd staat één van hen stokstijf buiten: met mooi weer het vrouwtje, met slecht weer het mannetje. De twee kunnen dus nooit samen zijn.
Terwijl de seizoenen en de jaren voorbij trekken, groeit een hevig verlangen naar elkaar, wat hun plichtsgevoel in gevaar brengt.
De Telegraaf noemde de voorstelling "een hartveroverende tragikomedie", en Trouw schreef: "Achter de slapstick schuilt tragiek... geestige mimevoorstelling Altijd Weer smaakt naar meer!"
Een aandoenlijke voorstelling van een nostalgisch, hilarisch en universeel gegeven.
de Volkskrant
