Verstoppertje spelen op filosofisch niveau
Twee artiesten,een theatertechnicus en een muzikant wachten op het begin van hun voorstelling. Alles is er, maar waar blijft toch het publiek? Al snel blijkt dat er meer dingen onzeker zijn. Want, wie speelt er op die piano? Van wie is dat koffiebekertje dat door de lucht zweeft? En welk spook gaat er daar met het verlengsnoer vandoor? Zijn ze er zelf eigenlijk wel? En kun je dat echt zien, of moet je dat maar geloven?
De onzichtbare man gaat over alles dat je niet ziet. En stiekem ook over hoe fijn het is om niet gezien te worden.
De Volkskrant: 'Het daverende applaus is terecht'
Micha Wertheim 'Vanaf 4 staat er maar tot 11 is ie ook geweldig. En eigenlijk tot 99. Gaat dat zien!'
* De kaartverkoop voor deze voorstelling gaat van start vanaf het moment dat er meer zekerheid is over de duur van de lockdown.
De filosofische grens tussen zichtbaarheid en onzichtbaarheid raakt prachtig aan de emotionele grens tussen lachen en huilen.
Theaterkrant
