Over het verlangen om gewichtsloos in de lucht te hangen
Ik ben Das. Ik ben dol op eenzame wandelingen en stille plekken, dan is er rust en overzie ik alles. Ik draag graag een hoed om mijn gedachten en overpeinzingen een beetje bij elkaar te houden. Maar sinds kort woont er in mijn hoed een specht die er een gat in heeft gepikt. De specht heeft al zijn vrienden uitgenodigd en nu is het er een kabaal van jewelste. Soms is het heel even stil. Maar dan piepen er door dat gat meteen weer nieuwe gedachten mijn hoofd binnen. Mooie, eindeloze en kronkelende gedachten, maar ook prangende vragen zoals: hoe licht kan een wolk zijn?
Op het toneel staan drie mensen die zich van binnen een das voelen. De een bakt potten, de ander maakt muziek en de derde beweegt. Alledrie proberen ze ons eenzelfde verhaal te vertellen; over stil zijn van binnen en hoe moeilijk dat is.
'Hoe licht kan een wolk zijn?' is losjes geïnspireerd op het prentenboek 'De Wonderlijke Hoed Van Beer' van Ayano Imai.
Een wondermooie voorstelling, een poëtische ode aan opklimmen uit het duister en stilte zoeken in jezelf.
NRC